İsimler ve Mezar Taşları
Gerdanından yayılan ıslak toprağı tanıyorum.
bilmem kaç kere doldu bu koku burnuma.
kürek seslerine aşina bir kulağım var benim.
onur konuğuyum içli ağlayışlara.
ölüm,
adım adım sana doğru yürüyorum.
soluğun, istif ediyor kaygılarımı,
iliklerime değin ürperiyorum.
ama
buna rağmen korkularımı dürerek kamburuma.
sana doğru yürüyorum.
bütün yaşayışlara bir paha biçen sana
Bilirim; ağıtlar yüreğini hayli hırpaladı.
yüzünü kararttı,
sana karşı yapılan suçlamalar.
ama,
şiirimle yüzünü sileceğim, bekle.
anlatacağım insanlara,
kargalarla değil,
çiçeklerle anılman gerektiğini.
senin kim olduğunu
göstereceğim herkese.
Küpeştelerle sakındı insanlar senden,
isminle çağırmadı kimse seni.
yasaklı bir kelimeydin,
yaşayanlar arasında.
ama,
senden ayrılabilir mi hiç,
tumturaklı laflarla övülen dünya?
insanı insana düğen sen değil miydin?
Cepleri yoktu giydiğin kara cübbenin.
kanamazdı senin açtığın yara
günahkârlar senin adaletinden
kuytulara sığınırdı.
kaybederdi her şey kuşandığı boyayı
sana yaklaştıkça.
ve ben sana doğru yürüyorum.
sökülüyor yüreğimden,
her adımda,
bir parça pasak daha.
İsimler görüyorum şimdi,
isimler, mermer taşları
ve selviler sıra sıra.
her mezar senden,
bir buram koku araklamıştır.
ve ilk defa,
bu ödünç kokuyla tanıdım seni.
ve yaşamak kaygısını sezdim
bu kokuyla.
Ölüm, adım adım yürüyorum sana.
her adımda gürleşiyor çağıltın.
heybetinden kamaşıyor toprak.
ve toprak kamaştıkça,
anlıyorum yaşamanın lisanını.
ve anlıyorum ki;
senin karşında ancak,
matahlaşıyor yaşamak.
YAZAR
Gökdeniz Baş
EDİTÖR
Ekrem Müftüoğlu
Yer yer klişe ifadeler olsa da bunlar okuyanı rahatsız etmiyor. Nahif ve hoş bir şiir. Yazanın kalemine, editörün emeğine sağlık.
Ölüm her ne kadar iç karartıcı bir kelime olsa da şiir okuyanın yüzünde hoş bir tebessüm bırakıyor. Tebrik ederim. 🙂
Bittim şiire…
girdiği hem ömrü güzelleştirenlerin şiiri…aklayacağız onları. kargalarla değil, çiçeklerle anılacaklar.
şairin ellerine sağlık.