Hikâyenin Gidişatını Sayıklarken

Görsel: Ceren Polat

O gece karşı dağda ağaran ay sen miydin
Sokak lambalarının ürküttüğü zamandı
Çarpıcı bir destanın son cümlesi gibiydin
Çocuklar ve kadınlar o cümleden öperdi

Boz atın soluk alıp verirken ki o hâli
Bozkırı anımsatır, yaşmağını salardın
Rüzgârın çalakalem çarpıttığı esinti
Sana sessiz değerdi, irkilirdin ansızın

Çün çağırırdı hayat, hâl yoluna koy diye
Ki sen yola çıkmasan umudu kim dererdi
Dağlardan yankılanan, o ıssız gölü bile
Sen geçince yanından defterini dürerdi

Bir bilinmez giz imiş, esrarlı bir ünleyiş
Nice eri önüne çöktürüp katmış gider
Rıhtımda kalıverir o amansız bekleyiş
Bin sızıyı çağırır bin hayal üzre gider

Ve böylece hikâye varılmaz bir yol alır
Bütün kelimelerin çıktığı o mertebe
Sana seni sezdirmek haşa, sonra/sı kalır
Bildim asla tükenmez, bu melamet bu çile