yüzün aslanda pençe

deccal gölge arasın yüzün aslanda pençe
kutsalın kutsalıdır senin yâdına düşmek
yoldaşınım sırat’ta parmağım dal sen serçe
bulutu yastık yapar senle rüyada yüzmek

yaram azmış duyarsın gözün em gözün çare
yüzünden uzak düştüm nefes almak oldu gark
herkes sarmaşık olmuş bir kahve gözün sade
seni seyre dalacak feza çocuk dünya park

han senin şarap senin durma kapıda vur gel
her şeyden çift yaratmış yol tek sen tek tanrı tek
uykumun adı yarım mintanlar olmuş hep sel
takvimler kadar eski zaman sende kadim pek

meğer oklar sendeymiş hep kirpik gibi duran
dudağın kül kokusu şiir yanak harf yanak
ellerin harp türküsü ıskasız mutlak vuran
durma çiçekler açsın sende bahçe ben batak

kaşlarına rastlayan bütün geceler yansın
bana toprak kalmaz mı yedi diyar yüzünde
ayaz ardına baksın baharı hep sen sansın
kafes dedim nafile kuşlar uçar sözünde

çarkta sesin geliyor dişliye düşmüş kelam
bilsem şehlalık gelir gözüm doymadı bakar
haritadan haber yok bir adın var bir selam
yüzünde gençlik durur, yüzünde sular akar

“beni ne dört duvar tutabilirdi
beni ne mezarlar mezarlıklar
gövdemi ne tanrıçalar yutabilirdi
gövdem eğilmezdi sarsılmazdı
gövdende eridim gövden sevdaydı”