Bazı Anılar Ayın Altında Karanlıkta Kalırlar

Bütün kapılar sonsuzluğuna kapandı, dışardayım.

Katran gibi cama yapışmış ay,

Sonsuzluğun efsanevi gölgesinde oyalanırken,

Sana yakalandım bir an.

Bir sen eksiktin ay ışığı,

Gölgeni gölgemden kurtar.

Dudaklarından bir ay ışığı dökülür,

Usul usul gönlüme sarkar.

Beni göğün tam ortasında unuttu gülüşleri,

Ona parlıyor şimdi gündüzünde de gecesinde de bir ay.

Bir kez aydınlatsın şu şaibeli ruhunu bu gökyüzü,

Gömülen şu hisli gövdeleri kurtarsın,

Diriltsin ayın ışığıyla.

Belki ruhların eksikliğini tamamlar gösterilerin.

Göğün kuytusundan kayıp giden ay gibi izafiyetli gözlerini çek al yıldızların dişinden.

Tılsımını göstermeden uzaklaş benden ve göğün rehavetinden.

İşte böyle sonlandırıyoruz bir gök bölümünü.

Bazı anılar ayın altında karanlıkta kalırlar.

İrem Yılmaz

Editör: Elif Berra Kılıç