Yaşanmamış Zamanların Şiiri

Kötüler sevinirken her yerde
şairler ve bilgeler sadece
düşlerinde dünyanın.
Son kalıntısı yakılırken
dolunayda sevdanın,
bir ben miyim
Oluk oluk akan sana.
Bu kaçıncı şiir sana yazılmış?
Bu kaçıncı şair sana tutulmuş?
Ama bir benim
Kalubeladan yangın sana.

Ömründe sevmeyenlerle dolarken
Cehennemin en alt katı,
Güller küstürülmüş,
Elimizde hazan yaprakları,
Bir ben miyim koşan
Sana çıkan tüm yollara.
Bir ben miyim hapsolan
dudaklarına giden fincana.

Ya evinde ölmek açlıktan
Ya sınırlarda kurşunla
Bu dertli başların yazgısı,
Krallar makamında otururken soytarı
Bir tek sensin
Benim bildiğim lisan
Bir tek sensin
satırlara düşen saçları.

Ya sen ya ben ölmedikçe,
Gonca gülün dermedikçe
Bitmez bu eski zamanın sevdası,
Bir ben değilim
tüfeksiz vurulmuş sana,
Şen bir mezardır gönlün
genç âşıkların yattığı.

Osman Sefa Yalçın

Editör : Elif Berra Kılıç

yalcnosmansefa