Bir sükûtta sana sundum gönlümü, Susma demeni beklerdim bir mehtap gecesi. Belki kelimeler bizim dillerimizde yorulsun, Bizim nefesimizde yükselsin göğe diye seslenmeni.
Bir harpte sana sundum vücudumu, Ölme demeni beklerdim idam edilirken göz bebeklerinde. Kirpiklerin güllerden kefen dikerken o zaman, Giyme demeni beklerdim uzanırken çehrende sonsuzluğa.
Nağmeleri tüketirken duydum seni, Hangi insan besteler bu kusursuz besteleri Asuman Susma artık!
Nefesin karışırken şiirlerime ben susamam. Ruhun ile birleşirken bir mürekkep boncuk boncuk Sen... Sen susma artık!
Abdullah Budak
Çok güzel bir şiir (pastoral türü galiba)