Mübeccel

İçimin içime sığmayıp bahara kucak açtığı an,

Varlığım aidiyet buldu coğrafya dâhilinde

Yaşamak anlam kazandı otoritelere inat

Keşke yalnız düşlerimde kalsaydın.

İçimin içime sığmayıp Galata’dan süzüldüğü sabah,

Seni ve insanlık bahsimi sorguladım,

Davalardan savuşamadı hâlet-i ruhiyem,

Keşke yalnız karşılaşmış olsaydık.

İçimin içine sığmayıp rıhtımdan kanatlandığı gün,

Yaşamak bahsinden martılara söz açtım.

İnatçı ve tamahkâr gözyaşlarınla, yıkadım bütün sokaklarını şehrin

Keşke yalnız konuşmuş olsaydık.

İçimin içine sığmayıp kavgalara tutuştuğu o gece,

Yer ile göğün arasında bir yerlere sıkıştım.

Ruhum terk eyledi senin bedenini,

Keşke yalnız sana aşık olsaydım.

İsa Tekin

isaatekin