karanlık geceye uğrarsa yolun
unuturum ben karanlığı ve geceyi
varlığın yeter bana
azizsin her şeyden gönlümde
unuturuz her şeyi
bildiklerim birer çöp olur
karışır hayalde miyim, hakikatte mi
diller susmayı adet edinse de
yüzünü görenin diner mi feryadı
yeter ki doğ sen
gece dönsün güne, gün kavuşsun geceye
şaşırdım, aklımı kaybetmeden
gece bizi terk etmeden
doğ
aydınlıktan da aydındır
senin yüzün leyla
bilmiyorsun…

bazen sığdırabilmek için seni tarife
satırlara düştü kara saçların
kalem düştü
hece hece işlendi bakışların
sözlüklerde yazmaz hiç bir halin
sen ey leyla, öyle güzelsin ki
adın geçse
nöbetleri sonlanır kalbin.

şimdi sen
hayal misin, hakikat mi
başka alemler doğar sanki saçlarından
biz iftihar ederiz
adınla
gerçek sensen hayal nedir?
hülyalarda doğan nedir?
dinmez hasretin adıdır
adın
ah leyla…

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir