Gece Defteri

Zehirli bir çiçek gibi besledik
ayrılığı bulanık zihnimizde.
Tavana asılan kavuşmaların hatırına
gece dökülüyordu yaprak yaprak.
Bir yolcu sesleniyordu ağlayarak:
“Mahzun olma, geleceğim!”
Tozutur geçmişim, bozlaşır geleceğim.
Gece tavan aynaya dönüşür ve aynalar aynı kalmaz.
Lizbon Caddesinde yankılanır hasret,
azalır yığın mazgallardan.
Sessizlik sensizliğe bürünür,
sensizlik sessizliği doğurur.
Kısır döngüler için açılmıştır defter.
Gece tavan aynaya dönüşür ve aynalar haklı kalmaz.
Kusur döngüler için kapanmıştır ışık.
Bu belirsiz bekleyiş…
Dalından koparılan çiçeklerin
solmasın diye vazoya konulma nezaketidir.
Her gece tavanda açılan defter,
her gecenin felaketidir.

Bleda YAMAN

Editör